Να υπερασπιστούμε το Πανεπιστημιακό Άσυλο

Να υπερασπιστούμε το Πανεπιστημιακό Άσυλο
Να αγωνιστούμε για τις ελευθερίες μας

Τις τελευταίες εβδομάδες γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επιχείρησης κατασυκοφάντησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου με ενορχηστρωτή την κυβέρνηση της ΝΔ και με την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ. Έτσι, καθημερινά παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις ένα συρφετό αντιδραστικών(από στελέχη της ΝΔ και «αντικειμενικούς» δημοσιογράφους, μέχρι μπάτσους και εκπροσώπους της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης») να προσπαθεί να συνδέσει το Άσυλο με όλα τα στραβά αυτού του κόσμου. Φυσικά, θερμοί υποστηρικτές της επιχείρησης αυτής είναι τα φασιστοειδή του ΛΑΟΣ, αλλά και το διακριτικότερο ΠΑΣΟΚ που επιτίθεται στο Άσυλο «με το γάντι».

Στόχος της κυβέρνησης δεν είναι άλλος από το να κάνει «πλύση εγκεφάλου» στην κοινή γνώμη προκειμένου να την προετοιμάσει για μια επέμβαση των δυνάμεων καταστολής στο Άσυλο ή ακόμα και για ένα νέο νόμο που θα καταργεί πλήρως το Άσυλο, ολοκληρώνοντας το «έργο» που είχε ξεκινήσει με το νέο Νόμο-Πλαίσιο.

Γιατί είναι αναγκαίο το Άσυλο;

Το θεσμό του Πανεπιστημιακού Ασύλου τον γεννάει η ανάγκη για ένα χώρο, όπου θα υπάρχει η δυνατότητα να διακινηθούν ελεύθερα ιδέες που αμφισβητούν το σημερινό πολιτικό σύστημα, όπου θα μπορεί κανείς, ελεύθερα, να εκφράζει την αντίθεση του με την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία, όπου θα μπορεί το φοιτητικό κίνημα να οργανώνει τον αγώνα για τα δικαιώματα της νεολαίας με ασφάλεια και μακριά από τον «μπαμπούλα» της αστυνομίας. Ένας χώρος όπου θα βρίσκουν Άσυλο όλοι αυτοί που αρθρώνουν μια φωνή αντίστασης και οι οποίοι κινδυνεύουν από την κρατική τρομοκρατία.

Χρειάζεται το Άσυλο σε μια δημοκρατική (ή κατά άλλους «δημοκρατική») χώρα;

Σήμερα, τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα μας καταπατούνται με χαρακτηριστική ευκολία από τις κυβερνήσεις και τα όργανα τους (δυνάμεις καταστολής, «δικαιοσύνη»). Αρκεί να πάρει ένα κίνημα απειλητικές διαστάσεις για την κυβερνητική πολιτική και το δικαίωμα μας να διαδηλώνουμε τα δίκαια αιτήματα μας ποδοπατείται από τη μπότα των ΜΑΤ.    

Τα παραδείγματα που καταδεικνύουν το μέγεθος και τη συχνότητα της καταπάτησης των ελευθεριών μας είναι πολλά και τρανταχτά. Ας σημειωθούν ενδεικτικά ελάχιστα από αυτά:

·    Η βίαιη καταστολή και η προσπάθεια διάλυσης των διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την καταστολή των φοιτητικών διαδηλώσεων του 2006-2007 ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο και την αναθεώρηση του Άρθρου 16 ή τις κινητοποιήσεις του περασμένου Δεκέμβρη με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή.  
·    Η χρησιμοποίηση των καμερών «διαχείρισης κυκλοφορίας» για την παρακολούθηση και καταγραφή διαδηλώσεων, όπως το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 8ης Μάρτη 2007 στην Αθήνα, με στόχο το φακέλωμα διαδηλωτών (γεγονός που είχε καταγγείλει και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων).
·    Οι προληπτικές προσαγωγές διαδηλωτών πριν την έναρξη των διαδηλώσεων.
·    Η πολύ πρόσφατη σύλληψη και δίωξη μαθητών με την κατηγορία του τρομοκράτη επειδή τόλμησαν να διαδηλώσουν ενάντια στην κρατική βία στη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη.  

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι όσο οι αγώνες των φοιτητών, μαθητών και των εργαζομένων μαζικοποιούνται και γίνονται πιο δυναμικοί, όσο πληθαίνουν οι φωνές που αντιστέκονται, τόσο πιο σκληρή και απροκάλυπτη θα είναι η επιχείρηση καταστολής τους από τη μεριά του κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων. Αυτός είναι ο λόγος που κάνει, σήμερα, το Πανεπιστημιακό Άσυλο αναγκαίο.
 
Γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει την κατάργηση του Ασύλου;

Η στιγμή που εκδηλώνεται αυτή η επίθεση στο Άσυλο δεν είναι τυχαία. Τρεις μήνες μετά τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη ο τρόμος που έχει καταλάβει την κυβέρνηση και τους εντολείς της, μπροστά σε μια νεολαία που αντιστέκεται και διεκδικεί, δε λέει να καταλαγιάσει. Η  κυβέρνηση μέσα στη σύγχυση της βλέπει ότι δε μπορεί να ξεφύγει με διαφορετικό τρόπο από την κοινωνική αγανάκτηση παρά μόνο με την περιστολή των δημοκρατικών κατακτήσεων, με την καταστολή, με την τρομοκρατία. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η όλη επιχείρηση για την κατάργηση του Ασύλου.

Συνέπειες από την κατάργηση του Ασύλου

Στις περισσότερες (αν όχι όλες) από τις χώρες της Ε.Ε. δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο του «δικού μας» Πανεπιστημιακού Ασύλου. Αποτέλεσμα αυτού είναι η βίαιη καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης γίνεται, ακόμα και με αυτονόητα αιτήματα που αγκαλιάζει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καταστολή των κινητοποιήσεων στην Γαλλία το 2006 ενάντια στο CPE. Να θυμίσουμε ότι τα αιτήματα των εργαζόμενων και των φοιτητών ήταν να αποσυρθεί η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση που προέβλεπε την μη ασφάλιση των νέων που εργάζονται για πρώτη φορά. Οι κινητοποιήσεις αυτές είχαν εξαπλωθεί σε όλη τη Γαλλία και τα περισσότερα Πανεπιστήμια της χώρας ήταν υπό κατάληψη με χιλιάδες φοιτητές να τις στηρίζουν. Η αστυνομία, όμως, κάνοντας χρήση δολοφονικής βίας μπήκε στα Πανεπιστήμια σπάζοντας τις καταλήψεις και συλλαμβάνοντας εκατοντάδες φοιτητές που αγωνίζονταν για το αυτονόητο: «Ασφάλιση στην εργασία τους».

Οι αγώνες μας το μόνο εμπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση και οι εντολείς της έχουν ως στόχο στο άμεσο μέλλον ακόμα και την πλήρη κατάργηση του Ασύλου. Προσπαθούν να μας σπείρουν το φόβο και τον τρόμο. Προσπαθούν να μας κρατήσουν φοβισμένους, κλεισμένους στα σπίτια μας. Θέλουν να μας κάνουν να φοβόμαστε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Να μην αντιδρούμε στην καταπάτησή τους. Να φοβόμαστε αυτούς που το τολμούν.

Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ως φοιτητές (και όχι μόνο) τα δικαιώματά μας να περιορίζονται και να καταπατούνται διαρκώς. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένα από τα τελευταία κάστρα των δημοκρατικών ελευθεριών που δεν έχει πέσει. Είναι χρέος μας να το υπερασπιστούμε! Είναι χρέος μας να το προστατεύσουμε! Μαζί με το λαό. Μαζί με τις δημοκρατικές δυνάμεις αυτής της κοινωνίας! Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ του νέου Νόμου Πλαίσιο είναι μονόδρομος!

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΛΕΙ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΜΑΣ!

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ!

Πορεία Αριστερή
Ανεξάρτητο Αριστερό Φοιτητικό Σχήμα